Ook voor de tweede ronde van het damestoernooi zit het Leekster sportcomplex goed vol. Damesvoetbal is volledig geaccepteerd, op Johan Derksen en zijn trouwe nee-knikkers na. ‘Je moet ze ook niet vergelijken,’ sprak een wijs man. Gelijk heeft ie. De beleving is anders. ‘Kan ik die spullen hier dumpen,’ vraagt de nummer 12 van SV Oosterwolde aan een supporter op de tribune. ‘Dan hoef ik niet steeds met die tas sjouwen.’ Vrouwen zijn praktisch. Hoewel? Mannen zouden helemaal niet met die tassen sjouwen. De ambiance is ook anders. GVAV is er voor het eerst bij en dat laten ze niet alleen zien maar ook horen. Supporters van de roemrijke club maken lawaai met toetertjes. Gelukkig zijn het geen vuvuzela’s. Over die twee velden zijn de meningen toch ook verdeeld. Iemand bij veld 2: ‘Veld 2 voelt als veld 1.’ Dan de wedstrijden. De doelpunten vliegen je om de oren. Tom Stuve kan het nauwelijks bijhouden, zoveel er achter elkaar gescoord wordt. Zijn het de klanken van het toepasselijke ‘Hej mama’ van K 3 die de teams inspireren? Titelverdediger Marum is de overtreffende trap en wint met 8-0 van GOMOS. ‘Heb je gewonnen?’, vraagt een kennelijk verlate Norger supporter aan een speler. ‘Bijna,’ luidt het antwoord. Van de tien teams maken vier clubs de dienst uit: Roden, Marum, VEV’67 en GVAV. Een van de andere clubs bekent eerlijk: ‘ik ben niet zo geschikt voor in de zaal.’ De kaarten zijn dan ook snel geschud. Dat zijn ze ook in het Sportcafe waar een groep jongens een kaartspel speelt. Het gaat er zo hard toe dat ze op een gegeven moment op de grond liggen. De kaarten dan.
‘Einde wedstrijd is begin volgende wedstrijd,’ geeft Stuve nog tekst en uitleg. De teams nader onder de loupe leggend. Het valt op dat die GVAV heel klein zijn en heel jong. Ze maken een meer dan verdienstelijk debuut. ‘Komen jullie volgend jaar weer?’, wordt gevraagd door de organisatie. ‘Ja en dan gaan we eerst trainen.’ VEV heeft een vedette: Grytsje van den Berg, spelend onder nummer een legendarisch nummer: 10. Maar het is een ploeggenoot die de belangrijkste goal maakt en luisterend naar de naam Milou Desbourdieux. Dat klinkt als een goed glas wijn. Het gebeurt in de spannende wedstrijd tegen de kampioen van vorig jaar, Marum. En dan dit nog. Het valt op, ook in het herentoernooi, de tenues. Niet dat ze niet mooi zijn, maar lijken op elkaar. Bij VEV-Oosterwolde heeft de keeper van VEV dezelfde kleur als haar teamgenoten, geel. In een wedstrijd bij de heren werd de scheidsrechter zelfs aangespeeld omdat die dezelfde kleur aan had als een van de teams. Bij Marum-Surhusterfean hebben beide keepers dezelfde kleur. Het kan nog bonter. Marum-Oosterwolde. Beide teams spelen in het zwart (duidelijk een modekleur tegenwoordig). Dat is voor de zwart-wit kijker niet te doen. Alleen een paar dunne rood en blauwe strepen bij Oosterwolde en gele accenten bij Marum maken het verschil. In een van de laatste wedstrijden geeft een scheidsrechter het goede voorbeeld. Hij draagt een wel zeer fel roze tricot. Die kleur heeft niemand aan.
VEV en Roden spelen op de Gala-avond de finale. Geel-zwart versus zwart-wit. Dat moet te doen zijn.
Erik Ebbinge
Foto: Henk Mulder
